Alles loopt anders
Blijf op de hoogte en volg Amber
29 Juni 2016 | Turkije, Bahçeşehir
Lieve allemaal,
Het zou dus de bedoeling zijn dat ik over ongeveer 2 uur zou landen in Saigon, dit is helaas niet het geval.
Eveline (meisje waar ik mee reis) en ik zaten bij de starbucks en horen opeens mensen gillen, rennen en schreeuwen 'run run run'. Nog geen seconden later horen wij geweren schieten, en wat ons werd verteld het geluid van een suicidal bomb.
Alles werd zwart.
We renden als gekken de mensen achterna, propten ons met zijn allen in een soort van mini baby slaapkamer hopend op veiligheid. Ondertussen hoorden wij nog een paar schoten, njet wetend of het dichtbij was of ver weg.
Na ongeveer 3,5 uur konden wij het vliegveld verlaten, en zagen wij op de terugweg hoe vreselijk het eruit zag aan de voorkant van het vliegveld. Het engste is nog dat wij een verdieping hoger zaten, en niet eens ver er vanaf.
We zouden volgens mensen door bussen naar hotels worden gebracht, dus daar vertrouwden wij maar op. Domme keuze.
Worden we uit de bus gezet zijn we ergens in Turkije gestrand.
Ondertussen ben ik al door tientallen mensen gebeld over waar we nu waren, hoe het met ons was.
Uiteindelijk hebben wij via een collega van mijn moeder een slaapplek kunnen krijgen bij vrienden die dicht bij het vliegveld wonen.
We zijn heel lief hier opgevangen, hebben nog heel lang met de dochter en moeder zitten kletsen en konden eindelijk slapen.
Hoe nu verder weten we nog niet precies. We wachten totdat ze contact met ons opnemen over onze koffers en daarna gaat onze reis naar Vietnam gewoon door. Eventjes wachten dus.
Liefs
Het zou dus de bedoeling zijn dat ik over ongeveer 2 uur zou landen in Saigon, dit is helaas niet het geval.
Eveline (meisje waar ik mee reis) en ik zaten bij de starbucks en horen opeens mensen gillen, rennen en schreeuwen 'run run run'. Nog geen seconden later horen wij geweren schieten, en wat ons werd verteld het geluid van een suicidal bomb.
Alles werd zwart.
We renden als gekken de mensen achterna, propten ons met zijn allen in een soort van mini baby slaapkamer hopend op veiligheid. Ondertussen hoorden wij nog een paar schoten, njet wetend of het dichtbij was of ver weg.
Na ongeveer 3,5 uur konden wij het vliegveld verlaten, en zagen wij op de terugweg hoe vreselijk het eruit zag aan de voorkant van het vliegveld. Het engste is nog dat wij een verdieping hoger zaten, en niet eens ver er vanaf.
We zouden volgens mensen door bussen naar hotels worden gebracht, dus daar vertrouwden wij maar op. Domme keuze.
Worden we uit de bus gezet zijn we ergens in Turkije gestrand.
Ondertussen ben ik al door tientallen mensen gebeld over waar we nu waren, hoe het met ons was.
Uiteindelijk hebben wij via een collega van mijn moeder een slaapplek kunnen krijgen bij vrienden die dicht bij het vliegveld wonen.
We zijn heel lief hier opgevangen, hebben nog heel lang met de dochter en moeder zitten kletsen en konden eindelijk slapen.
Hoe nu verder weten we nog niet precies. We wachten totdat ze contact met ons opnemen over onze koffers en daarna gaat onze reis naar Vietnam gewoon door. Eventjes wachten dus.
Liefs
-
29 Juni 2016 - 10:13
Arlette:
Lieve Amber,
Dit had je je nooit kunnen bedenken...dat je reis zo zou beginnen. Gelukkig dat jullie ongedeerd zijn. En wat een geluk dat mama zo veel goede contacten heeft zodat jullie door fijne mensen konden worden opgevangen daar ter plekke en dat zij jullie met van alles kunnen helpen. Begrijp uit je verhaal dat jullie besloten hebben je reis naar Vietnam voort te zetten. Ik hoop dat die reis verder voorspoedig zal verlopen en dat je deze heftige gebeurtenis een plekje kunt geven en nog volop kunt gaan genieten van je tijd in Vietnam.
Xxx Arlette -
29 Juni 2016 - 10:27
Jessica Ter Braak:
Jeetje Amber wat een bizarre situatie en start van deze onderneming...sterkte gewenst fijn dat jullie in goede handen zijn en het mogen navertellen. Take care!! -
29 Juni 2016 - 10:29
Kim Von Boltog:
Fijn om te lezen dat het goed met jullie gaat. Ontzettend heftig allemaal. Veel sterkte en succes, liefs Kim -
29 Juni 2016 - 11:07
Maryse:
Lieve Amber, wat was dat schrikken zeg. Wat ontzettend fijn dat jullie liefdevol zijn opgevangen. We hopen dat de rest van de reis goed verloopt en je er alsnog een hele mooie tijd van kan gaan maken. Fijn dat dit via mama kon. Het is zo belangrijk goed te worden opgevangen. Een dikke knuffel en hou je goed meisje. Liefs. XX -
29 Juni 2016 - 11:08
Thea:
Jeetje Amber wat een toestand zeg en zeker niet leuk om de reis mee te beginnen. .....ik hoop dat jullie verder en goede reis en tijd in Vietnam hebben, liefs Theater. -
29 Juni 2016 - 11:33
Meta:
Joh Amber! Wat schrikken zeg, heel erg fijn te lezen dat jij veilig bent. We wensen je een heel veilige reis, veel geluk, succes en stay safe! Groeten Meta, Martin, Tatum en Denise -
29 Juni 2016 - 11:54
Caroline:
Heey amber
Wat een verschrikkelijk slecht begin van je mooie avontuur.
Gelukkig ben je goed opgevangen hopelijk kun je dit gauw een plekje geven.
En verder gaan met je avontuur.
Zo te lezen ben je dit ook van plan goed van van je
Hou je taai en heel veel succes sterkte maar vooral nu hopelijk genieten -
29 Juni 2016 - 12:04
Marianne Oude Aarninkhof:
Wat fijn Amber, om van jouzelf dit verslag te lezen. Gelukkig is het met jullie goed gegaan.Wij wensen je dan ook verder veel geluk samen op deze verdere reis. Liefs opa en oma. -
29 Juni 2016 - 12:23
Fransien:
Lieve Amber, jee wat zullen jullie geschrokken zijn net alle mensen die je verhaal lezen. Gelukkig dat het goed gaat met jullie. Ik hoop dat je snel op plaats van bestemming komt. Toch nog heel veel plezier. -
29 Juni 2016 - 16:23
Jacqueline:
Lieve Amber,
Wat schrikken! Wat hebben we ons zorgen gemaakt.
Gelukkig zijn er naast rare en akelige mensen ook hele fijne mensen, zoals die jou een slaapplaats en luisterend oor bieden.
De reis gaat verder! Jij gaat gaat nu anderen helpen en ook veel betekenen voor deze kinderen in Vietnam.
Dit soort mensen heeft de wereld nodig en niet die gekken.
Goede en veilige reis en gelukkig zijn er meer fijne mensen dan die akelige!
Groetjes en liefs van Peter en Jacueline
-
29 Juni 2016 - 17:40
Joke Oude Heuvel:
Ik ben nu weer rustig.en zal vannacht vast beter slapen.gelkkig dat alles met jullie goed is afgelopen . En nu vannacht verder. Goede reis en tot mogen.lifs..joke -
29 Juni 2016 - 20:43
Mieke Johannink :
Amber. Schrikken en heftig allemaal. Heel veel sterkte. Groetjes mieke -
29 Juni 2016 - 20:55
Sonja Krakers:
Hoi Amber,
Kippenvel staat op mijn armen bij het lezen van je blog. Je zat in een werkelijke nachtmerrie. Wat heftig! Gelukkig ben je ongedeerd.
Ik wens je verder een goede reis en een geweldige tijd in Vietnam.
Liefs Sonja X -
29 Juni 2016 - 21:31
Marianne Oude Aarninkhof:
Lieve Amber, iedereen leeft met jullie, mee, dit hebben we vanmiddag ook gemerkt. Misschien kunnen jullie vannacht verder reizen, het kaarsje blijft voor jullie branden. Houdt de moed er samen in, goede vliegreis, liefs opa en oma. -
30 Juni 2016 - 00:34
Manon Nijland:
Poeh Amber! Wát een verhaal! En wat vreselijk. Hier komt je alleen maar sterker uit. Op naar Vietnam. Sterkte én heel veel mooie momenten gewenst! Veel geluk!! Liefs, Manon -
30 Juni 2016 - 08:25
Mariska Bosch:
Jeetje Amber, wat moet dat eng geweest zijn! Ik kan het bijna niet geloven dat jouw reis op deze wijze begint. Dit gaat de grens van avontuurlijk naar gevaarlijk over. Ik hoop dat je veilig overkomt en een beetje bent bijgekomen van de schrik. Veel sterkte!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
